پرورش بوقلمون

بوقلمون نخستين بار در مكزيك توسط جهانگردان اروپايي مشاهده و در ايتاليا، فرانسه وانگلـستان پرورش داده شد.

پرورش بوقلمون گوشتي بر خلاف بوقلمون هاي بومي در محيط بسته و كنترل شده ازنظر تغذیه صورت مي پذيرد .

در ايران در دوره صفويه اولين بار بوقلمون از اروپا وارد كشور وتكثيرگرديد.

بوقلمون پرنده اي داراي جثه اي نسبتاً درشت ميباشد .

بطور معمول وزن متوسط اين پرنده در سنين بلوغ در نـژاد درشت است.

جثه نر حدود 10 تا 14 كيلوگرم و ماده اين نژاد بين 7 تا 8 كيلوگرم میباشد.

سر حيوان نسبت به جثه ،كمتر از متوسط اسـت و پوشـيده از پوسـتي چـين و كركدار ميباشد.

جنس ماده در هر دو نژاد بمقدار قابل ملاحظه اي كمتر از نرهاي همان نـژاد اسـت.

شكل جنس ماده نيز ظريف تر و باريك تر از پرنده نر است.

در نژادهاي ريز جثـه نـر حـدود 8 كيلوگرم و ماده حدود 5 كيلوگرم است .

از طرز گرفتن شاهپرها در بال مي توان به نر و مـاده بودن بوقلمونها پي برد.

يك منبع پروتئيني بالا و كلسترول پائين و غني از املاح و اسـيدآمينه توجه ويژه اي می شود.
و پرورش آن از جايگاه مناسبي در ميان ساير دام و طيور برخوردار گرديد ه است .
گوشت سينه و مغز ران و گردن و بال را براي مصرف كننده فراهم سـاخته است.
افزايش جمعيت و كمبود علوفه جهت توليد گوشت قرمز و ايجاد تنوع در منـابع پروتئينـي موجب گشته.
لاشه گوشت بوقلمون از 60 درصد گوشت سفيد و 40 درصد گوشت قرمز تشكيل يافته است.
مزه گوشت سفيد يا قرمز لاشه بخاطر تركيبات و عوامل مختلف از يكديگر متمايز بوده و بسيارخوشـمزه ميباشد.